Het ‘kwartje van Kok’ moet worden teruggegeven, dat werd vele malen door politieke partijen geëist. Maar wanneer het erop aankomt en men invloed kan oefenen, blijft alles bij het oude. Wie gelooft nog in het teruggeven van ‘het kwartje van Kok’, wanneer ook de PVV dat uiteindelijk niet wil?
De benzineprijs wordt, zoals elke automobilist weet, vooral door de overheid bepaald. Want meer dan de helft van de prijs van benzine bestaat uit belastingen. De ene keer werd de accijns verhoogd om sneller bruggen te bouwen, de andere keer om verlaging van de inkomstenbelasting te financieren. Meermalen werd een tijdelijke verhoging ingevoerd om een tekort in de begroting te dekken, waarna de tijdelijke verhoging later permanent werd gemaakt. In het verleden hebben tal van politieke partijen verklaard iets te willen doen aan de hoogte van de brandstofaccijnzen. Maar ongeacht de kabinetssamenstelling werden de accijnzen telkens verhoogd. Dat gold bijvoorbeeld ook voor ‘het kwartje van Kok’ uit 1991 van het kabinet Lubbers III (CDA en PvdA), waarmee tekorten op de begroting werden teruggedrongen.
In de jaren negentig pleitten het CDA en de VVD meermalen voor het afschaffen van ‘het kwartje van Kok’. Dit werd ook door de LPF in de aanloop naar de verkiezingen in 2002 aan de automobilist beloofd. Tijdens de kabinetsformatie was dit voor Mat Herben een belangrijk punt van bespreking, waarna het teruggeven van ‘het kwartje’ in het regeerakkoord werd opgenomen. Het was de bedoeling dat vanaf 2004 ‘het kwartje’ aan de pomp zou worden teruggeven (circa € 0,10), hoewel er twijfel ontstond over de financiële dekking daarvan. Voor het zover was, viel het kabinet.
Het kabinet Balkenende II (CDA, VVD en D66) wilde de accijnzen niet verlagen. Omdat de coalitie het wegennet wilde verbeteren, werden deze investeringen als reden aangevoerd om ‘het kwartje’ toch niet aan de pomp terug te geven. Er moest geld voor de wegen worden vrijgemaakt en onder de noemer dat het geld afkomstig was van ‘het kwartje’ werd dit in de begroting van het infrastructuurfonds verwerkt. Bovendien, zo verklaarde het CDA, wanneer ‘het kwartje’ aan de pomp zou worden teruggegeven, dan was het financiële voordeel met de eerste de beste stijging van de olieprijs alweer teniet gedaan (de benzineprijs bedroeg toen ongeveer € 1,15 per liter).
‘Het kwartje van Kok’ werd niet teruggegeven en de naam bleef gehandhaafd op de begrotingen van het infrastructuurfonds. En dus kon hiertegen blijvend actie worden gevoerd. Eind 2005 presenteerde Peter R. de Vries een nieuwe politieke partij (de PRDV). Ook hij wilde, net als later Rita Verdonk, het ‘kwartje van Kok’ aan de automobilist teruggeven. Geert Wilders pleitte, vanaf het moment waarop hij de VVD verliet, eveneens voor afschaffing van ‘het kwartje’. Vele malen werd het door hem en door andere leden van de PVV-fractie genoemd: ‘het kwartje van Kok’ moet aan de automobilist worden teruggeven. Zijn eis werd niet in het gedoogakkoord van 2010 opgenomen.
In maart 2011, toen de brandstofprijzen in korte tijd snel stegen, debatteerden politici hierover in een apart beraad. Ook Van Bemmel (PVV) beklaagde zich over de hoge benzineprijs. Volgens hem stond de PVV als een huis achter de automobilisten. Maar van ‘het kwartje’ teruggeven kon volgens hem geen sprake zijn. De hoge brandstofprijs werd volgens hem niet veroorzaakt door de accijnzen. Bovendien kon het kabinet de inkomsten uit ‘het kwartje’ niet missen. En inderdaad, welk kabinet zal een half miljard aan inkomsten uit deze brandstofaccijnzen opgeven? Alleen in oppositie zullen partijen, om de gunst van de kiezer te krijgen, teruggave van ‘het kwartje’ eisen. Woorden die nooit omgezet worden in daden.
Geplaatst: AutoVisie/Telegraaf, 22 juli 2011
: 
